Prezydent Duda został zaprzysiężony. Wygłosił kilka mów, w tym tę sejmową, w której deklarował chęć zbudowania wspólnoty w narodzie, takiej w rodzaju tej z czasów pierwszej "Solidarności". No, pięknie.
Chyba wielu dało się uwieść słowami Prezydenta, a najbardziej przewodniczący Piechociński... Natomiast premier Kopacz zadeklarowała chęć współpracy z nowym prezydentem, w tym zaapelowała o zwołanie wspólnej Rady Gabinetowej. Na co środowisko prezydenta Dudy odpowiedziało... negatywnie.
A wczoraj, czyli dwa dni po zaprzysiężeniu, Prezydent - wspólnoty - nagle zauważył, iż jego kompetencje jednak są mniejsze, niż polskiego premiera, więc np. tych obiecanych - w kampanii prezydenckiej - 500 zł na dziecko nie może załatwić bez poparcia rządu i jak wrzucił dla "... ludu": ci państwo chyba nie chcą współpracy. Tragikomedia.
Cóż, kurtyna poszła w górę. W kampanii się naobiecywało, a teraz: ja to bym chciał i zrobił, ale oni mi nie pozwalają. Widać po tym, że prezydent Duda jest rzeczywiście politycznym dzieckiem swego mentora, on też wciąż był pokrzywdzony przez tę "brzydką" Platformę i jej rząd. No i on miał brata, a Andrzej Duda ma prezesa. Chyba zanosi się na powtórkę z rozrywki.
